معنی سر چله - جستجوی لغت در جدول جو

سر چله

فرهنگ گویش مازندرانی

سربیله

بیلک، نوعی پیکان پهن یا دوشاخه، فیلک

فرهنگ فارسی عمید

هم چله

دو یا چند تن که با هم چله بگیرندبرای مثال چون نداری دانه ای را حوصله / چون تو با سیمرغ باشی هم چله؟ (عطار - ۲۸۰)

فرهنگ فارسی عمید

شب چله

یلدا، شب آخر پاییز و اول زمستان که مقارن است با ولادت حضرت عیسی و اول دی ماه، دراز ترین شب سال شمسی، کنایه از تاریک و طولانی، شب یلدا

فرهنگ فارسی عمید

سربیله

(سَ لَ / لِ)

پیکان پهنی که مانند بیل باشد. (برهان)

لغت نامه دهخدا

سرپوله

(سِ پُ لِ)

از تیره لابیه است و قسمت قابل مصرف آن ساق گلدار تازه و مادۀ مؤثرآن اسانس است و مواد استعمال آن ساق گلدار تازه، الکلاوولنه رر... (از کارآموزی داروسازی جنیدی ص 214)

لغت نامه دهخدا

سردوله

(سَ لَ)

جوز رومی. (ناظم الاطباء). جوز رومی به لغت اندلسی. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

سرواله

(سُرْ لَ / لِ)

علفی بود که بر سر آن خارهای تیز باشد و همینکه به جامه فرورفت جدا کردن آن بسیار دشوار است. (برهان) (رشیدی) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

سرواله

(سِرْ لَ)

پایجامه:
دایم الحیض عجوزی است که سروالۀ او
تا به نیفه چو دل کینه ورش پرخون است.
شرف الدین شفایی (از آنندراج).
رجوع به مادۀ قبل شود

لغت نامه دهخدا

سر زلف

(سَ رِ زُ)

کنایه از زلف. (غیاث) ، کنایه ازناز و غمزه و عشوه و کرشمه و عتاب. (برهان). کنایه از ناز و تبختر. (انجمن آرا) (آنندراج) :
از رشک بنفشه را پریشان دارد
زلفش سر زلفی که به ریحان دارد.
ظهوری (از آنندراج).
ناحق چو شانه در جگر زلف میکنم
با نوخطان سخن به سر زلف میکنم.
ملا مفید بلخی (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

سرجمله

(سَ جُ لَ / لِ)

کنایه از خلاصه و گزیده. (آنندراج) (بهار عجم) : خاقان کبیر ابوالمظفر
سرجمله شده مظفران را.
خاقانی.
جمال او سرجملۀ حسن و خوبی و مقال او فهرست شادی و بیغمی. (سندبادنامه ص 135).
زبان در زبان گنج پرداختم
از آن جمله سرجمله ای ساختم.
نظامی.
سرخیل سپاه تاجداران
سرجملۀ جمله شهریاران.
نظامی.
این وجودهای دیگر که خلقند ایشان سرجمله به عقل و دانش خود. (فیه مافیه ص 53)

لغت نامه دهخدا

سر محله

رئیس محله، در بازیهای کودکان مبدا یا محلی است که بازی از آن جا شروع و به همان جا ختم میشود که بدان هوا نیز گویند

فرهنگ لغت هوشیار